El Niño?

Hé dit is raar. Normaal gesproken is het altijd mooi weer tijdens Parkpop in het Zuiderpark. Het was bijna een traditie, je kon barbecues gerust plannen op dezelfde dag als Parkpop, want dan kon je rekenen op mooi weer. Behalve vandaag. Het weer is dus echt van slag. Als we ook al niet meer kunnen rekenen op mooi weer tijdens Parkpop, waar gaat het dan naar toe?

Het is voor zover ik heb kunnen zien nog niet droog geweest vandaag. Dus vanmorgen toen ik wakker werd, hoorde ik de regen al tegen de ruiten. Reden genoeg om nog even een keer diep onder de dekens om te draaien in bed. Daarna heb ik nog even een half uurtje heerlijk liggen lezen. Eigenlijk vind ik zo’n regendagje helemaal niet zo erg. Dan heb ik het gevoel dat ik niet écht iets hoef te doen. Dan kunnen we gewoon thuis een beetje lui zijn.

Maar vaak krijg ik op zo’n dag wel een ‘bakbui’. Dan wil ik ineens een beetje de ‘Stepford wife’ uithangen. Heerlijke dis voor de avond klaarmaken, met als een dessert een heerlijk zelfgemaakte taart of zo. Bloemen op de tafel. Noem maar op. Nu borrelt dat gevoel vaak heel spontaan op, en borrelt ook weer met dezelfde snelheid even spontaan weer weg.

Maar vanmorgen heb ik er toch nog even van mijn ‘domestic goddess’ gevoel gebruik gemaakt, en een heerlijke cake gebakken. Een marmercake nog wel. En omdat Michael niet gewend is aan alleen maar cake - in de VS gooien ze er bijna altijd een laag icing overheen - heb ik nog even een reep àu bain Marie gesmolten en eroverheen gegoten zodat het een lekker chocoladelaagje heeft. Wel met nootjes ook erop, omdat toevallig de enige chocoladereep die ik in huis had, puur met hazelnoten was. We hebben net geproefd en de cake is heerlijk. Verder staat er een grote soeppan op het vuur met een hele kip erin, en daarvan is het de bedoeling dat dit vanavond omgetoverd wordt tot een lekkere verse kippensoep.

Gisteren dacht ik nog even om ook vandaag naar Parkpop te gaan, gewoon omdat het er meestal heel gezellig is. Maar ik heb nog even gekeken naar de artiesten die daar optreden vandaag en buiten Amy McDonald en Adam Ant ken ik de anderen niet zo goed.

Bron: Guardian.co.uk

En over Adam Ant gesproken. Waarschijnlijk heb je nog nooit van hem gehoord als je niet van voor 1980 bent, maar Adam had samen zijn ‘Ants’ een paar hitjes in de jaren 80. Hij zag er toen ook heel indrukwekkend uit met zo’n witte piratenblouse, haar helemaal donker en wild en zo’n witte streep over zijn gezicht. Hij had hits als ‘Prince Charming’ en Stand and Deliver’.

Mijn zus was stiekem verliefd op hem, en draaide zijn plaatjes zo vaak dat zelfs mijn moeder ze letterlijk kan meezingen. Maar volgens mij heeft meneer Ant na die hitjes helaas niet echt veel meer gescoord.

Vorige week keken Michael en ik nog naar een geweldige BBC documentaire over de opkomst van de Punk tijd in Groot Britannië in de jaren 70. Geweldige documentaire. En daarin mocht de Punkband ‘The Sex Pistols’ niet ontbreken natuurlijk. Je zag Johnny Rotten nog een interview op tv geven waarin hij – zeker naar huidige maatstaven – keurig antwoord gaf op de vragen van de interviewer. Maar voor die tijd was hij natuurlijk hartstikke rebels. En laat die Adam Ant nou ook nog in het zelfde kringetje te hebben vertoefd als The Sex Pistols in die dagen. Nooit geweten! Kijk zo leer je nog eens iets. Diezelfde Adam maar dan zonder zijn Ants staat vandaag op het podium van Parkpop. Ben heel benieuwd hoe hij er nu uitziet en hoe hij klinkt.

Mijn zus zegt dat hij zijn oude glorie inmiddels wel heeft verloren. Maar wie weet, valt het allemaal wel mee. Ik bedoel, kijk nou zelf wat voor oude rotten er op het podium van de Diamond Jubilée concert in Londen stonden een paar weken geleden. Ze waren allemaal van stal gehaald. Elton John, Paul McCartney, Shirley Bassey, Tom Jones (die trouwens nog een dijk van een stem heeft) en noem maar op. Dus laten we Adam een kans geven, just for old times sake op één van de grootste gratis popconcerten in Europa.

Inmiddels klaart het hier alweer een beetje op. Ik zie zelfs een klein zonnestraaltje. Laat die dan zijn voor de ongetwijfeld kletsnatte doorweekte bezoekers van Parkpop. Misschien kunnen ze de rest van de dag en avond met droge kleren genieten van de muziek.

Hebben jullie dat nou ook…?

Michael en ik voeren al jaren een stille strijd. Namelijk om de stand van de koelkast. Ik wil de stand gewoon tussen 4 en 5 zoals voorgeschreven staat. Michael wil zijn cola graag ijskoud, en dus gooit ‘ie ‘m iedere keer weer naar boven de 5 tegen de 6 aan. Buiten het feit dat dan alles in de groentenla bijna bevriest, vind ik het gewoon niet nodig. Constant hoor je dan de koelkast aanslaan, hard werken, om het zo koud te houden.

Ik heb al alles geprobeerd. Kijk, met het milieu hoef ik bij Michael niet aan te komen. Daar is hij niet gevoelig voor. Dus heb ik het geprobeerd met geld. Want daar zijn Amerikanen wel gevoelig voor. Dus toen van de week de jaarafrekening van de energierekening binnenkwam, en we 300 euro moeten bijbetalen, dacht ik dat dit wel weer een goed moment zou zijn om ons energiegebruik aan de orde te brengen.

Maar helaas ik kom niet verder. Michael wil gewoon de lichten aan bijvoorbeeld in de slaapkamer terwijl we in de woonkamer zitten. Hij wil dat het huis licht is. Hij wil zijn cola gewoon ijskoud. En omdat wij hier geen Amerikaanse koelkast met een ijsblokjesmaker hebben, blijft hij de koelkast elke keer weer hoger zetten. En iedere avond draai ik de koelkast weer lager. Hij heeft wel een tijdje ijsblokjes in zo’n voorgevormd zakje gemaakt. Maar dat is toch wel een beetje meer inconvenient dan zo’n kant- en klare ijsblokjestap zoals in zo’n Amerikaanse koelkast.

Ik ben bang dat ik hier niet verder kom. Ik ben bang dat ik deze strijd niet ga winnen. Maar andere dingen zijn inmiddels wel doorgedrongen zoals: het wasgoed selecteren voordat je het in de wasmachine gooit. De pannen gewoon in het kastje zetten, inplaats van aan het rekje te hangen zodat je ze er heel moeilijk afkrijg.

En nog meer van die dingen waar wellicht een cultuurverschil ook de hoe om komt kijken. Bijvoorbeeld het eten van kant-en-klaar dingen. Als een vrijgezelle jongen in New Hampshire deed hij niets anders. Hij kookte nooit. Maar dat is inmiddels wel veranderd. Wij eten nauwelijks meer kant-en-klare spullen sinds hij heeft gemerkt dat zelfgemaakte 10x lekkerder zijn. Het begon met lasagne. In het begin beweerde hij dat hij het verschil niet proefde. Tot hij een paar keer vers huisgemaakte lasagne had gegeten. En op een avond – lekker makkelijk – lasagne van de supermarkt at,en het bijna niet door zijn keel kreeg, zo niet lekker vond hij het.

Dus ik hoop echt dat er een dag komt dat Michael realiseert dat een klein aanpassing zoals de lampen niet voor niets laten branden, en de koelkast op 6 te zetten, dat je daarvoor beloond wordt. Bijvoorbeeld door geen 300 euro extra te hoeven betalen. Dat moet ‘m toch wel over de streep kunnen trekken, toch?

Update 19 juni

Kijk, Michael en ik hebben geen interventie van de United Nations nodig om een strijd te beslechten. Michael heeft beloofd voortaan de koelkast niet meer zo hoog zetten. Verder wil hij kijken hoe wij de energierekening nog meer omlaag kunnen krijgen. Super toch?

 

Nederland-Denemarken 0-1

Gisteren ben ik met de dames van het groepje ‘Geloven Nu’ van de kerk naar Antwerpen geweest. Iedere maand komen wij – 7 vrouwen – bij elkaar en praten over een stukje tekst uit de bijbel. Dat doen wij aan de hand van een boekje waar deze teksten in geselecteerd worden en waaraan historische, feitelijke en bijvoorbeeld culturele uitleg wordt gegeven. Daarna praten wij aan de hand van een aantal vragen verder over de tekst.

We kunnen er heel open over zijn. Dat we de tekst bijvoorbeeld gedateerd vinden, vrouwonvriendelijk, ongrijpelijk of juist heel mooi. Door de vragen vertalen we de tekst vaak naar het heden. En dan is vaak ook weer verbazend hoe actueel sommige teksten kunnen zijn. Dat betekent ook dat sommige problemen van alle tijden zijn. Deze avonden zijn altijd heel inspirerend.

En aan het eind van ieder seizoen, want we stoppen in de zomer, gaan we altijd samen een dagje weg. En nu was dat naar Antwerpen. Eerst gingen we naar het museum Mas. Een heel indrukwekkend modern gebouw met veel glas.

Het glas is er gegolfd ingezet, zodat er een soort nisjes ontstaan waarvan je een geweldig uitzicht hebt op de Schelde, een stukje haven en de rest van Antwerpen.

Na het museum hadden we erge trek dus was mijn voorstel om met deze kerkdames naar het restaurant ‘Het Elfde gebod’ te gaan. En inderdaad het was zeer passend om tussen alle Heiligenbeelden te zitten.Het Elfde Gebod volgens dit restaurant is “Gij zult genieten”, en dat hebben we gedaan.

We hebben heerlijk Vlaams stoofvlees gegeten en ik heb voor mijzelf voor het eerst een biertje besteld!!! Jawel! Ik drink nooit bier, griezel er normaal gesproken van. Maar ik heb laatst een slokje rosé bier gedronken, en vond het best lekker. En hier hadden ze framboos bier. En ik moet zeggen, het was heerlijk!!! We hebben dus echt genoten.

Na ons dus te hebben gespijsd en gelaafd, zijn we richting de O.L. Vrouwe kathedraal gelopen en hebben daar een kaarsje opgestoken. Daarna op een sukkeldrafje door het centrum van Antwerpen gelopen. Een beetje windowshoppen in de PC Hooft van Antwerpen waar we langs Gucci, Hermès, Jimmy Choo en andere merken kwamen. Mooie spullen met mooi prijzen. We zagen een leuk klein tasje van 1500 euro in de etalage, nou die hebben we daar maar mooi laten staanJ.

Na een Belgische wafel zijn we richting het station gelopen en daar hoorden we dat Nederland inmiddels 1-0 achterstond. Waardeloos! Dus tijdens de treinreis hielden we contact met het thuisfront, maar helaas hadden ze geen goed nieuws over de wedstrijd.

Ik was op de fiets die ochtend naar het station Holland Spoor gereden, dus moest ik terug op de fiets. Dat is niet ver maar ik moet altijd dwars door het Laakkwartier. En vooral gisteravond vlak na de wedstrijd was dat feest natuurlijk, maar niet heus. Het begon al met een wegversperring, daarna kwamen drie jeeps van de ME mij tegemoet met sirene en al. Vanaf het Lorentzplein kon ik een blik werpen op de Goeverneurlaan en verderop het Jonckbloetplein, en zag van verre de blauwe grote ME auto’s met blauwe zwaailichten al staan.

Toen ik thuiskwam zag ik de politiehelicopter al overvliegen, en het blijkt inderdaad dat een aantal mafketels een voetbalwedstrijd weer een reden vond om herrie te schoppen op het Jonckbloetplein. Heel jammer dat het dan zo moet eindigen. Met 1-0 verliezen was al erg genoeg, toch? Maar laat ik een gezellig dagje niet verpesten door een paar figuren met een IQ van een poffertje die vinden dat je het verliezen van een voetbalwedstrijd moet afreageren met een gevecht. Ach weet je, zei Julius Caesar al niet: 'Geef het volk brood en spelen, en ze zijn tevreden'? En die 'spelen' gingen er niet zo zachtjes aan toe in die tijd, dat was puur vechten. Dus blijkbaar is dit probleem ook van alle tijden. Zullen wij mensen het dan nooit leren?