Ik zag een muis daar op de trap....

Twee weken geleden hadden we een duif in de woonkamer. De deur naar balkon stond open en terwijl ik op de bank zit, hoor ik ineens trip trip en zie een duif midden in onze woonkamer. Ik schrok mij rot, gaf een gilletje wat de duif natuurlijk reden gaf in paniek in het rond te gaan vliegen.

Nu was hij in de achterkamer en hebben wij meteen het dikke gordijn tussen de voor- en achterkamer dichtgedaan om te voorkomen dat hij de hele kamer door zou gaan. Inmiddels had hij een gezellig plekje gevonden op de gordijnroe, maar hij was helemaal van slag. 

Dus Michael probeerde hem zachtjes naar beneden te lokken zodat hij weer naar balkon terug kon. Dus hij lokte hem met kleine stukjes brood naar beneden. Maar nee hoor meneer Duif keek gewoon met een schuin oog naar de stukjes brood op de grond en op balkon maar bleek zitten waar hij zat. Maar inmiddels kwamen er wel meer brutale duiven af op de broodstukjes op balkon. Ja zeg, het moest niet gekker worden, ik was bang dat we wel 4 duiven in huis zouden hebben. Dus met wat geschreeuw, handenklappen en kss, kss heb ik de duiven weer weg kunnen jagen. Maar nu meneer Duif nog.... 

Toen besloten we maar dat het best was om meneer Duif uit zichzelf naar beneden te laten komen. Dus ik gluurde stiekum tussen de gordijnen door naar wat hij aan het doen was. Na een tijdje rustig te hebben gezeten, begon hij zijn verenpak wat te fatsoeneren, deed nog even een gezellig poepje dat natuurlijk langs het kastje eronder en de radiator droop en sprong toen weer op grond. Toen kwam ik in actie hevig met mijn armen zwaaiend en oergeluiden makend om het zo eng mogelijk voor hem te maken zodat hij niet meer opnieuw binnen zou komen. Dat was dus avontuur duif.

Maar nu hebben we een muis in huis. Vannacht kwam Rebecca ineens de slaapkamer binnen om (gelukkig) Michael wakker te maken dat zij een muis had gezien. Ze zat op het toilet en hoorde gepiep! Gepiep! Echt! Ze dacht eerst dat het een deur was, maar toen ze de toiletdeur open deed, zag ze de muis roetsj door de gang naar de woonkamer lopen. Oh, ik krijg kippenvel als ik er aan denk. 

Ik ben namelijk een enorm watje als het om muizen gaat. Dus ik bleef gewoon veilig in bed liggen diep onder de dekens. Ik heb zelfs heel sukkelig aan Michael gevraagd of hij het licht in de gang aan wilde doen, omdat ik moest plassen. Nee, ik ben beslist geen held met muizen. Ik vind gewoon dat ze niet in huis horen. Een muis die gezellig door een veldje zou lopen is niet erg. Maar hij hoort gewoon niet in huis. Dat vind ik ook met insecten. Ik wijs bijen en hommels altijd de kortste weg terug naar buiten. Wespen krijgen 1 kans. Maar wordt hij aggressief of wil hij niet luisteren, tja dan is het no mercy. Had hij maar niet naar binnen moeten komen. Net als Annie MG Smidt’s spin Sebastiaan, daar is het ook niet goed mee gegaan...

Dus als het aan mij ligt staat er vanavond een valletje met een stukje kaas erop. Maar dat mag ik niet van Michael en Rebecca. Dat vinden ze zielig. Ik heb weleens eerder een muis gekild met een valletje en dat heb ik dagen aan moeten horen. Dat muisje vast een vadermuis was, en dat zijn vrouw en kinderen nu zitten te wachten op hun vader die met eten terugkomt. Rebecca heeft zelfs een kruisje van papier geknipt met ‘rest in peace’ erop en dat bij het valletje gezet! Dat soort dramaverhalen komen er dan los. Maar in het echt is het gewoon niet zo, ik had daar toevallig vanmorgen met mijn moeder over. 

Zij had eens een heel nest muizen in huis. En de kat bracht haar iedere dag als cadeautje een klein dood babymuisje. Heel zielig. Maar muizen jongen gewoon enorm snel aan. En het maakt hen ook niet uit met wie. Broers, zussen, moeders met zoons, maakt allemaal niet uit. Het fokt maar door. Nou, die wil je toch niet in je huis hebben?

Dus, het spijt mij maar als het muisje besluit om hier te bivakkeren dan komt er toch echt een valletje.

Lazy on a Sunday afternoon…

Het was heel heet dit weekend. Zeker voor Nederlandse begrippen.

Er schijnt een hitterecord gebroken te zijn dat al stond sinds 1976!!

Dit is wat de Telegraaf erover schreef: 

SOEST -  Met 36.7 graden in Ell in Limburg bereikte de hitte vandaag in ons land een climax. In Ell is ook meteen de eerste regionale hittegolf een feit. Sinds vorige week maandag is het er 25 graden geweest en woensdag, zaterdag en vandaag werd de tropische 30 graden gepasseerd. In De Bilt is het warmste weekeinde sinds 1976 een feit met een gemiddelde van 32.5 graden, aldus Weeronline.nl. 

Nu is het zo dat Nederland al heel snel van slag is als het weer maar iets verandert. De bekende verhalen van de NS natuurlijk. In de herfst liggen de blaadjes op de rails, zodat treinen door kunnen glijden, DUS vertraging hierdoor oplopen. In de winter zijn de wissels bevroren, DUS lopen ze daar vertraging door op. In de zomer zetten de rails uit – of zoals vorige week – worden er  onweersbuien voorspeld gepaard gaan met regenbuien gelijk de zonvloed, DUS wordt er een zondagsrooster ingezet.  

Die enorme onweersbuien met enorme regenval zijn achteraf weer enorm meegevallen natuurlijk. 

We hebben hier in Rijswijk die middag zeker vijf minuten regen gehad, en geen lichtflits te bekennen. 

Misschien dat er ergens anders meer is gevallen, maar het viel allemaal reuze mee.

En dat zien we tegenwoordig vaker. Er worden te pas en te onpas weeralarmen afgegeven. 

Code oranje, code rood noem maar op. Kijk en als je hoort dat er een code rood wordt aangekondigd, verwacht je toch op zijn minst een flinke bui. 

Het is echt zo dat ik al een paar keer eerder of later naar huis ben gegaan van werk vanwege

een weeralarm.

En zo creëer je paniek om niets. Kijk dat er gewaarschuwd wordt voor een bui is prima. Het lijkt er alleen op dat er teveel naar geluisterd wordt naar dit soort voorspellingen. Er wordt teveel op gerekend.

Dit doet mij te denken aan de paniekerigheid rondom de geldcrisis,  en dan denk ik vooral aan die zogenaamde kredietbeoordelaars 

zoals Moody’s en Standard & Poor’s. Wie zijn dat in hemelsnaam?

Zo’n jaar geleden had ik nog nooit van die lui gehoord. Nu ben ik ook financieel totaal niet onderlegd. Maar wat ik als leek wel zie is dat er enorme waarde wordt gehecht aan hun 

beoordelingen.

Je kan – omdat zij het zeggen – als land ineens 

zomaar degraderen. Ik zat daar al een tijdje over na te denken. 

Zij creëren dus ook een panieksituatie zoals de weeralarmen. Alleen geven zij geen weeralarm maar een geldalarm af. 

En als leek dacht ik toevallig laatst hoe heerlijk rustiger het zou zijn als deze bedrijven gewoon even een jaar hun beoordelingen achterwege zouden houden. 

Zou dat een verschil in geld maken in Europa?  In de wereld? 

De crisis zou er gewoon nog zijn, en we zouden nog steeds moeten bezuinigen. Maar er zijn vaker crisissen geweest in de wereld. 

En daar zijn we ook uitgekomen zonder Moody’s en Standard & Poor’s.

En die beoordelingen zullen ze ook niet voor niets uitvoeren. Daar zullen ze aardig voor betaald worden. En wie betaalt dat? 

Ik las ergens dat beide kantoren de Aziatische economische crisis in 2007 nooit hebben zien aankomen. 

Hun glazen bol was blijkbaar even defect.

Daar wil ik gewoon mee zeggen dat hoeveel expertise je ook hebt, voorspellingen altijd moeilijk blijven. Er zijn zoveel onverwachte omstandigheden die een situatie zodanig kunnen beïnvloeden dat het een enorme draai de andere kant op maakt.

Als leek voorspel ik nog zeer zware tijden voor Europa. Ik voorspel dat er drastisch iets moet veranderen in monetair Europa wil je dit staande willen houden. Ik voorspel dat Duitsland het straks zat is om zoveel te betalen om Zuid Europa staande te houden. En dat dit een kettingreactie in de rest van Europa kan geven. Ik voorspel dat er een kans zit op een referendum in Groot Britannië waarin de vraag wordt gesteld: in of uit Europa. En dat de uitkomst kan zijn: uit. Omdat Britten gewoon heel veel van hun eigen eiland houden, en weinig met Europa hebben, en dus geen meerwaarde zien. Zo! En deze voorspellingen geef ik zomaar gratis en voor niets. En we gaan zien wat er van uitkomt.

Vanmiddag zaten we heerlijk in Clingendael in de schaduw van een grote dikke boom. Het was bloedheet, het zonnetje scheen. 

Tot het ineens begon te waaien en te betrekken en er waarachter zeker een stuk of 10 regendruppels vielen. Nou moe! Dat was niet voorspeld!

Zo zie je maar, het is niet aan ons om de 

toekomst te voorspellen.  

Doris Day zong het al: Que Sera Sera -  whatever will be, will be, the future is not our’s to see, Que Sera Sera, what will be, will be. En zo is het!

Bubba Gump Shrimp Company

Wij hebben hier thuis een aantal favoriete films. Films die we om de zoveel tijd opnieuw en opnieuw kunnen bekijken. Het lijstje favorieten bestaat onder andere uit: Love Actually, Good Will Hunting en Forrest Gump.

Bron: WIkipedia

Voor Good Will Hunting hebben we een zwakke plek onder andere omdat het zich in Boston afspeelt. Michael en ik hebben ons eerste romantische weekend samen in Boston doorgemaakt. In één scene zitten Robin Williams en Mat Damon samen in het park in Bonston met de Swan boats. En daar zijn we ook geweest. Michael kent de gehele tekst van de film uit zijn hoofd. Hij kan zo hele scenes opratelen. Wat ik ook zo geweldig vind is dat het script geschreven is door een heel jonge Ben Affleck en Mat Damon. Hun eerste film en hebben er meteen een aantal Academy award nominations mee gewonnen. Geweldig toch!

Bron: IMDb

Love Actually is heerlijk om tijdens de donkere dagen voor kerst te kijken, en ik vind het heel goed in elkaar gezet. Allemaal individuele liefdesverhalen van mensen die op één of andere manier met elkaar verbonden zijn en aan het eind weer samen komen. Met prachtige acteurs zoals Emma Thompson, Liam Neeson, Hugh Grant, Alan Rickman en de onvolprezen Colin Firth natuurlijk. Op hem ben ik jaren geleden al stiekem een beetje verliefd geworden toen hij natuurlijk in Pride and Prejudice de rol van mr. Darcy speelde. Geweldig! Vooral het moment dat hij in zijn witte bloes het water uitstapte. Het schijnt dat heel vrouwelijk Groot Britannie op dat moment in katzwijm heeft gelegen.



Bron: Wikipedia



Jaren geleden deelden ze op de straat in Antwerpen gratis de dvd van Forrest Gump uit. Ik heb geen idee meer voor welke actie dat was, maar wij hadden dus ineens die dvd. Ik had Forrest Gump nooit in de bioscoop gezien, maar heb ‘m toen dus op de tv bekeken. En…. We waren meteen helemaal verkocht. Wat een leuk verhaal is dat. Zo’n simpele jongen uit het diepe zuiden van Amerika die tegen alle verwachtingen in nog een goed bestaan weet op te bouwen. En ook deze film heeft prachtige oneliners met als de bekendste: ‘Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get’. Een film met een lach en een traan. En knap dat ze Forrest Gump in een aantal authentieke historische momenten met bijvoorbeeld president John F. Kennedy en president Nixon hebben gemonteerd.

In Forrest Gump belooft Forrest aan zijn legermaatje Bubba om na een diensttijd in Vietnam een schrimp company om te zetten. Bubba zit heel zijn leven al in de schrimp business en wil graag zijn legergeld daarvoor gaan gebruiken. Helaas komt Bubba om in Vietnam, maar Forrest houdt zich aan de belofte aan zijn maat en begint toch de Bubba Gump Shrimp company en wordt er een miljonair mee. Dat geld investeert hij later in ‘a some kind of fruit company’(waar je het Apple Mackintosh logo op de brief ziet, heel subtiel verwerkt) waar hij nog rijker mee wordt.

Maar wat ik dus nooit heb geweten is dat die Bubba Gump Shrimp Company dus echt bestaat!

En daar kwamen wij achter door een niet al te leuke gebeurtenis dit weekend in Times Square New York. Daar heeft dit weekend een man zo met een slagersmes staan lopen zwaaien dat de politie het helaas nodig vond om die meneer neer te schieten.

Iemand had deze gebeurtenis opgenomen, en zo kon ik het via een site bekijken. En in de achtergrond van het drama zie je dus een embleem van de Bubba Gump Shrimp Company op Times Square. Het schijnt een restaurantketen te zijn met natuurlijk als specialiteit shrimps! En als het net zo smaakt als het er op de foto’s van de site eruit ziet, dan is het zalig. Nu kon Bubba in de film al zo mooi opnoemen wat je wel allemaal met shrimps kan doen:

“There's shrimp kabobs, shrimp creole,shrimp gumbo, pan fried,

deep fried, stir fried. There's pineapple shrimp and lemon shrimp, coconut shrimp,pepper shrimp, shrimp soup, shrimp stew,shrimp salad, shrimp in potatoes,shrimp burger, shrimp sandwich. And that’s about it”

En als ik het menu op de site bekijk, heeft Bubba gelijk. Daar kan je inderdaad wel een menuutje in een restaurant mee vullen.

Pretty in Pink

Beetje sukkelig kan je het wel noemen van ons gisteren. Michael en ik dachten namelijk gewoon gezellig een dagje naar Amsterdam te gaan. We hadden kaartjes van de NS 2 voor de prijs van 1, en als goede Nederlanders wilden we daar wel gebruik van maken.

Ik wilde graag de tentoonstelling van Impressionisten in de Hermitage zien. 

Dus wij stappen op het Hollands Spoor op de trein. Het was al aardig druk, maar gelukkig hadden we twee zitplaatsen tegenover elkaar. Toen viel mijn oog op 3 dames die wel heel kleurrijk gekleed gingen, en ook nog een felroze hoed en een bloemenslinger bij zich hadden. Goh, dacht ik nog, gaan die naar een feest of zo? Daarna hoorde ik een meisje achter mij zeggen dat zij nog andere kleding bij zich had, die zij op de boot zou dragen. Meer feestelijke kleding! En toen begon het bij mij te dagen. Dit weekend was de Gay Pride Parade door de grachten van Amsterdam! Noooooit meer aangedacht. 

Dus wij hadden blijkbaar besloten om op 1 van de meest drukke dagen Amsterdam te bezoeken. Heel handig. Maar we waren nu eenmaal onderweg, dus waarom niet. Vanaf het station liepen we richting de Zeedijk door de Warmoesstraat. Het stikte daar al van de toeristen, allemaal jongelui, en de meesten al heftig aan het bier. Het was tenslotte al 11.00 uur nietwaar! En geregeld kwam er ook een flink wietluchtje onze kant op. 

De Hermitage ligt aan de Amstel en daar lagen alle kleurrijke boten met harde muziek al klaar voor de grote optocht door de grachten. Mensen in de meest vreemde creaties, de meesten natuurlijk in rainbow of fel roze, kwamen voorbij en vele boten hielden een bepaalde thema aan. Maar voor dat moment lieten we de Gay Parade even naast ons liggen om de tentoonstelling in de Hermitage te gaan bewonderen.

En het was prachtig. Gaugain, Monet, Pissarro, Renoir en Sisley deelden gebroedelijk de muren van het museum met hun schone kunsten. En schoon zijn ze! Ik vind niet alles mooi. Persoonlijk heb ik niet veel met Cezanne. En Monet is helaas zo vaak al gekopieerd en op dienbladen, muismatten en bekers terechtgekomen, dat het niet meer zoveel indruk maakt. Wij hebben een ‘Monet’  op het toilet hangen. Hadden de vorige bewoners laten hangen. 

Maar er waren zeker stukken waar ik echt van onder de indruk was. Hoewel ik ze zo 1-2-3 niet allemaal onder het Impressionisme had gezet. 

De dame links op de folder is geschilderd door Renoir. Prachtig! 

Of wat dacht je van deze scene geschilderd door Charles Hoffbauer? Zo geweldig goed. Die glanzende jurk van de dame, en zoals hij het licht van de lampjes op de tafels weergeeft. En het glas in lood achter de heer. Alsof er een soort lichtbak achter het schilderij zit wat er doorheen schijnt. Fantastisch!

En dit meisje met een vogelnestje in haar handen. Zo lieflijk met prachtige kleuren.

En van deze kleuren in de Hermitage stapten wij weer terug in de kleurrijke Gay Pride Parade buiten. Inmiddels was het feest losgebarsten en stonden alle bruggen vol met toeschouwers. Ondertussen zagen we de lucht steeds donkerder worden, en om de bui voor te zijn, hebben we snel even een terrasje opgezocht waar we onder een grote parasol konden schuilen en tegelijk konden lunchen. En dat was geen gek idee, want het was echt een enorme bui. Gelukkig brak daarna de zon weer door en gingen via het Begijnhof, de Kalverstraat, de Dam, de Beijenkorf en het Damrak weer richting Centraal Station. Al met al een heel kleurrijke dag.