Van de Hak op de Tak

Deze keer spring ik even van de hak op de tak.

Zoals bijvoorbeeld de fijne opmerkingen die ‘my dear husband’ er soms uitkraamt. Van de week dacht ik: ik doe ’s gek en doe rode lippenstift op in plaats van mijn gewoonlijke lichte kleuren. Nou, ik was net klaar met stiften toen Michael met zijn commentaar begon. Het ging zo:

-      I don’t like dark colours of lipstick on you. You look much better in a natural look (tot zover gaat het nog, maar toen ging hij verder)

-      Actually you look like a clown, why don’t you put some red on your nose

-      Oh, and you forgot your yellow wig!!!!

Nu vraag ik je! Dit is toch al te ergJ. En over het algemeen is Michael echt een aardige vent. Maar hij kan af en toe uit de hoek komen….

Toch hebben we het over het algemeen heel gezellig hoorJ

Zoals gisteren toen we van een heerlijk verlaat Thankgiving diner hebben genoten. Wij waren uitgenodigd door vrienden van de kerk. Via de kerk komen we – een groepje van 6 dames – iedere maand bij elkaar. En nu was een speciale reden voor, namelijk Thanksgiving, en waren de mannen ook welkom. Maar omdat zaterdag beter uitkwam, vierden we het zaterdag in plaats van donderdag. Maar dat maakte in sfeer niets uit want we hebben een ontzettend gezellige avond gehad met heeeeerlijk eten. Naast de traditionele gerechten zoals turkey, cornbread, cranberrysauce, Virginiaham konden we ook genieten van heerlijke wraps, hartige taarten, een Waldorfsalade en een amuse van knoflookchampignons. En als toetje Tiramisu. Nou, dat kon slechter toch? Maar niet alleen het eten maar ook de sfeer was zo leuk. Een mooie avond om naar terug te kijken.

Rebecca kwam ook nog even aanwaaien en kon nog lekker een vorkje meeprikken, maar zij was wat later omdat ze die dag voor Zwarte Piet had gespeeld. Zij heeft voor de schoenenwinkel waar zij voor werkt samen met een collega door de Hoogstraat de hele dag als Zwarte Piet gelopen en pepernoten uitgedeeld. Dus toen ze thuiskwam moest ze eerst afschminken en dat was een aardige klus. Haar oren blijven nog wel een paar dagen smoezelig. Maar dat was de reden dat ze later kwam. Multi-culti bij ons hè: van oer-Hollandse Zwarte Piet naar Amerikaanse Thanksgiving.

Over Multi-culti gesproken: vandaag gingen we nog even naar de Action aan de Laakweg. Ik denk dat ik nauwelijks Nederlands om mij heen heb gehoord. Ik dacht toch echt even dat we de afslag naar Warschau hadden genomen. Niets dan Pools om ons heen. Dat er in het Laakkwartier vele nationaliteiten huizen, wist ik wel. Ik zie geregeld auto’s met nummerborden uit verschillende landen rondrijden. Bul, Es, D, Ro en Po zijn de meesten en recentelijk aangevuld met Gr. En de Action is blijkbaar heel populair op zondag onder de Polen. Ik ben benieuwd of de Bul’s, Es, D’s, Ro’s en Gr’s snel volgen. De Action als een soort marktplein in Laak waar iedereen bij elkaar komt. Heeeel interessant.

Sinterklaas Kapoentje

Sinterklaas is weer in het land. Wij hebben hem net op tv het land zien binnenkomen. Dit keer kwam hij aan met de pakjesboot in Roermond. En zoals ieder jaar was er weer aardig wat mis rondom zijn aankomst. Eerst was het paard kwijt, toen bleken in plaats van 175 zakken met pepernoten, er 175 zakken met geld van de boot gehaald te waren. En dat geld was bedoeld om cadeautjes voor de kinderen te kopen. Dus nu had Sinterklaas geen geld meer. En zo worden er een paar verhaaltjes bijverzonnen om de intocht wat op te leuken.

Ik vind het altijd zo leuk om hier naar te kijken. Het is een gezellige traditie. En grappig dat er zoveel bekende Nederlanders aan mee willen helpen. Diewertje Blok die het presenteert, Eric van Muiswinkel als Hoofdpiet, en dit jaar zag ik zelfs Jan Marijnissen in een klein rolletje als veerpontschipper. Ik schiet altijd een beetje vol als ik hier naar kijk, als ik al die kindjes zo enthousiast en verwachtingsvol zie zingen. En zelfs de burgemeester die enthousiast met z’n ambtsketting om staat mee te zingen. Kan je je voorstellen dat Michael Bloomberg van New York zoiets zou doen? Heel grappig.

Ik heb geweldige herinneringen aan gezellige Sinterklaasavondjes. Die spanning vooraf. Opa en oma er altijd bij. En de buurman die keihard op onze deur bonsde en zorgde dat de zakken met cadeautjes voor de voordeur klaar stonden. Onze buurman had er trouwens ontzettende lol in om de pepernoten met een rotvaart de woonkamer in te keilen. Zo dat mijn opa eens een pepernoot keihard tegen hoofd aan kreeg en sindsdien ieder jaar op moment van het strooien met een kussen van de bank tegen z’n hoofd aanzat om zich te beschermen tegen de keiharde pepernoten. Mijn moeder zette altijd een pan warme chocomelk op de kachel en we hadden lekkere banketletter bij.

En later hebben we deze traditie voortgezet met Rebecca ook natuurlijk. Alleen moest ik op een gegeven moment wel uitleggen hoe Zwarte Piet ons huis binnenkwam terwijl we alleen maar centrale verwarming hadden. Maar gelukkig hadden we een bovenlichtje boven de deur. Dus toen heb ik maar verteld dat Zwarte Piet daar doorheen kon.

Toen Michael naar Nederland kwam moesten we hem vertellen over het Sinterklaasfeest, en dan besef je weer des te meer wat een bijzonder verhaal het is. En hoe ongeloofwaardig het geheel is, Michael heeft vanaf het begin het gehele Sinterklaasgebeuren omarmt. Hij zit met even veel enthousiasme naar de intocht te kijken. En heeft samen met Rebecca vele jaren zijn schoen naast de kachel gezet en geprobeerd Sinterklaas Kapoentje te zingen. En als wij later in de VS wonen wil Michael deze traditie zeker in ere houden. En dat is leuk!

Maar aanstaande week duiken we eerst weer in de Amerikaanse traditie want a.s. donderdag is Thanksgiving. Maar heel uitzonderlijk vieren we het dit jaar niet op de donderdag zelf maar op de zaterdag erna. Vrienden van ons zijn zo aardig om ons samen met een aantal kennissen van de kerk samen te vieren. En iedereen neemt wat mee. Dus komende week is het weer Turkeytime. We kijken er naar uit!

Second Time Around

En nu is het de donderdag na de elections. En Yes he can!, He did it!, He made it! Obama mag nog eens 4 jaar in het Witte Huis blijven. En ik ben er echt heel blij mee, moet ik eerlijk zeggen. Hoewel ik Mitt een slimme vent vind, en een zeer charismatische presidentenkop vind hebben, vertrouw ik hem niet. Hij is mij te glad, te gepolijst. En eerlijk gezegd die stiekkumme opname van hem waarin hij 47% van de mensen afschrijft omdat ze toch maar steunen op de overheid, is natuurlijk een hele simplistische nare gedachte.

Kijk, ik ben het ook eens dat iedereen zijn steentje moet bijdragen in de maatschappij. En zeker niet op andermans zak teren. Zoals good old John F. Kennedy al zei: “My fellow Americans, ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country.”

Maar Mitt deed gewoon voorkomen dat IEDEREEN rijk kan worden als je dat zou willen, en je eigenlijk een loser bent als je het niet bent. En nou meneer Romney, zo eenvoudig is het allemaal niet in het leven. Als jij toevallig niet gezegend bent met bijvoorbeeld een goede gezondheid, of je komt in een verkeerd nest terecht, dan kan je leven wel even heel anders lopen. Dus daarom ben ik blij dat Obama president is gebleven. Mitt kan nu weer doen waar hij goed in is. Hij schijnt een heel goede goeverneur van Massachussetts te zijn geweest, en een geweldige zakenman. Nou prachtig! Ga zo door, zou ik zeggen.

En wat mij ook wel heel raar had geleken is dat de Romneys vanuit hun Mormoonse geloof geen koffie, thee of alcohol drinken. Dat zou een aparte situatie worden tijdens diners, officiële gala’s, ontvangsten en ik weet niet wat meer. En daar zou de koffie/thee- en wijnleverancier van het Witte Huis niet blij mee zijn geweest. Die voelde de bui al hangenJ. En ook hij kan weer opgelucht ademhalen.

Wat ik wel hoop is dat de Democraten en de Republikeinen een weg vinden om meer met elkaar samen te werken. Beiden hebben hetzelfde doel voor ogen, de opbouw en het welzijn van Amerika. Alsjeblieft stap over je eigen schaduw heen soms, give and take. Werkelijk het niveau ligt soms niet hoger dan een 4-jarige die gewoon uit peuter/kleuterpubertijddwarsheid overal nee op zegt. Heb je weleens op het gezicht van meneer Boehner gelet in het House of Representatives? Zijn hele gezicht staat continue op ‘nee’. Dik vet nee. Nou en zo werkt het dus niet. Hij was al een paar keer te gast bij ‘Meet the Press’, een zeer slimme vent, maar zo buigzaam als een stuk plaatstaal. Kijk, en dan blijf je op een bepaald punt hangen, en kom je niet verder.

Maar nu op dit moment wordt een stukje oostkust weer bedolven onder een laag sneeuw. Arme mensen daar. Eerst Sandy en nu Snowy. Maar ik wil de sneeuw even symbolisch gebruiken. De sneeuw als een zachte witte laag die de rotzooi even tijdelijk bedekt. En zo moet het ook met de onenigheid tussen de twee partijen gaan. Berg de strijdbijlen weer op en bedek alles met een laagje zachtheid. Alles komt wel weer goed.

Amerikanen zijn veerkrachtig, liggen ze om, dan komen ze zo weer overeind. Dat is Amerikanen wel toevertrouwd.

Zeg maar nee dan krijg je er twee

Twee weken geleden belde er een aardige meneer met een charmant zuidelijk accent om 9.30 uur ’s avonds notabene, wat ik al vrij laat vond, om te vragen of ik een abonnement op de Telegraaf wilde nemen. Ik heb die meneer alle 4 zijn vragen en aanbiedingen met een keurig ‘nee hoor, dank u’ geantwoord. En wat viel er die zaterdag daarop op de mat? De Telegraaf! En sindsdien iedere ochtend tot nu toe. Plus dat wij nu ook sinds 4 dagen de Volkskrant krijgen. Heel aardig van die krantenmeneren, maar wat is er niet goed doorgekomen van de 4x nee?

Nu heb ik deze week vrij dus komen de kranten wel goed uit. Nu heb ik tijd om ze uitgebreid te lezen. Dus maak ik er maar gebruik of misbruik van. Zo las ik vanmorgen in de Volkskrant dat de NOS correspondent in Amerika Eelco Bosch van Rosenthal weer terug naar Nederland komt. Zijn vier jaar in Amerika zitten erop en de NOS schijnt een soort roulatiesysteem te hebben voor correspondenten. Dus tijd voor een nieuwe. Ik begrijp dat systeem wel, maar aan de andere kant is het ook wel jammer en misschien zelfs een beetje kapitaalvernietiging.

Ik bedoel, ik kan mij voorstellen dat het best een tijd kost om je weg te vinden in journalistiek Washington laat staan de rest van de VS. En al de contacten die je moet opbouwen… En dan heb ik het niet eens over de kijkers. Ik moest destijds al wennen toen Charles Groenhuijsen niet meer vanuit Washington verslag deed, nu was ik inmiddels gewend aan Eelco zijn hoofd en nu verdwijnt hij ook weer. Vier jaar is eigenlijk best kort. Ik hoop dat Erik Mouthaan van RTL nog een tijdje blijft.

Gelukkig mag Eelco nog wel verslag doen van de verkiezingen. En wat dat gaat worden? Mijn hemel what a mess! Ik verwacht ook niet dat de uislag al bekend zal zijn aan het eind van de dag op 6 november. Vandaag begreep ik dat New Jersey een dag extra de tijd krijgen om te stemmen. En dan hebben we het niet eens over de peilingen. Het schijnt echt een nek-aan-nek race te worden. Allebei schommelen ze rond de 47%. Dit doet mij te denken aan die vreselijke nek-aan-nek race in 2000. Ik heb het net even opgezocht maar dat jaar heeft George W. Bush gewonnen met 271 stemmen tegenover 266 voor Al Gore. En dat speelde zich allemaal af in Florida waar Jeb Bush (broertje) goeverneur was.

Ik hoop dat het deze keer niet zo zal verlopen. Ik hoop op een eerlijke race met een eerlijke uitkomst. Hoewel de mensen in de getroffen gebieden in New Jersey en New York andere prioriteiten hebben zoals een dak boven hun hoofd, electriciteit en stromend water (geen zeewater).

Nog maar even en we weten hopelijk meer. We shall see!