Terug in het land der levenden

influenza celletje; mooi he

Mijn laatste post dateert alweer van 8 februari maar liefst, maar ik heb een excuus. Ik was helaas weer gevloerd door een bronchitis, deze keer gezellig gedecoreerd met een, volgens mij, echte influenza. Allemensen wat was ik ziek. Het begon vorige week dinsdag. Ik dacht laat ik weer eens gezellig op de fiets gaan. 

Ik was al een tijd niet meer op de fiets naar mijn werk gegaan, door sneeuw en kou. De kou heeft nog steeds wel een raar effect op mijn bronchien, dus dat had ik vermeden.

Maar vorige week dinsdag was het lekker zacht, dus ik dacht: kom op, ik ga op de fiets. Op de terugweg gezellig opgefietst met mijn collegaatje Mathilde, dus lekker kletsen op de fiets. En toen ik thuis kwam dacht ik al: hm, dat voelt niet zo lekker aan in de borst, maar dat komt wel weer goed. Tot de volgende dag: ik word wakker, en hoor allerlei heeeel rare geluiden uit mijn luchtpijp komen, ik begin te hoesten, en ben tot op heden er niet mee opgehouden.

Donderdagochtend word ik wakker, en ik ben me toch beroerd. Nou lekker dan! Dus ik heb maar even de huisarts gebeld, en kon gelukkig meteen komen. En jawel hoor, een bronchitis weer. En hij kon ook niet met zekerheid zeggen of het een longontsteking was. Waardeloos. Dus terug thuis, meteen onder de wol gekropen, en tot en met dinsdag in bed gebleven. Jeetjemina wat was ik beroerd zeg. Maar gelukkig sloeg de antibiotica aan, en ben nu al aan de betere hand. 

Nou had ik mij voorgenomen, toen ik dit blog begon, ik allerlei gezellige dingen met jullie zou delen, en er geen ziekendagboek van te maken. Maar helaas, door deze dagen in bed heb ik ook helemaal niets beleefd. Ik heb smiddags naar dr. Phil, dr. Oz en het Kleine Huis op de Prairie gekeken. Ik heb wat boeken, die ik al honderd keer gelezen had, weer voor de honderdeerste keer gelezen. 

Het boek ‘De uitverkoren’ (The Chosen) van Chaim Potok. Het verhaal speelt zich af in het Joodse Brooklyn in eind jaren 40. Een liberaal Joodse jongen Reuven Malter raakt bevriend met een Chassidische jongen Daniel Saunders. Ik vind het een prachtig boek. Ik heb het vervolg hierop ook ‘De Belofte’ . En daar ben ik nu in bezig. 

Iedere keer ben ik weer onder de indruk van de enorme drive voor studie de jongens hebben. En de enorme intelligentie. Ik vraag mij altijd halverwege het boek af, wat ik in hemelsnaam al die jaren heb gedaan, en waarom ik niet meer tijd aan studie heb besteed.

Verder ben ik altijd zeer geinteresseerd in groepen mensen die zich op basis van religie er in slagen zelfs in de tegenwoordige tijd buiten de normale maatschappij te staan. Zoals de Amish of Chassidische Joden. Oprah heeft pas geleden voor het eerst in de geschiedenis een Chassidische familie geinterviewd. Dat gezin met 9 kinderen had dus geen tv, computerspelletjes of cellphones. De kinderen hadden nog nooit van Mickey Mouse of Beyonce gehoord. 

Het gehele dagelijks leven draait om het geloof, en hoe je God het beste kan dienen, gebruikmakend van naar mijn idée heel  veel regels. Net als bijvoorbeeld dat je zelfs als getrouwde man en vrouw elkaar niet mag aanraken voor twee weken in de maand. 

Dus als ze elkaar bijvoorbeeld de autosleutels willen geven, legt de vrouw ze op de tafel, zodat de man ze kan oppakken. Verbazingwekkend deze regels. Maar ik ben gek op documentaries over mensen en hun manier van leven. 

Maar het lekkere van lezen is natuurlijk dat je je echt kan wanen in de scene van het boek. En omdat het boek ‘De Uitverkoren’ zich afspeelt in Brooklyn, heb ik de laatste dagen niet dweilend, beroerd, hoestend en proestend in bed doorgebracht, maar ben ik eigenlijk stiekem gewoon in Brooklyn geweest.