Sinterklaas Kapoentje

Sinterklaas is weer in het land. Wij hebben hem net op tv het land zien binnenkomen. Dit keer kwam hij aan met de pakjesboot in Roermond. En zoals ieder jaar was er weer aardig wat mis rondom zijn aankomst. Eerst was het paard kwijt, toen bleken in plaats van 175 zakken met pepernoten, er 175 zakken met geld van de boot gehaald te waren. En dat geld was bedoeld om cadeautjes voor de kinderen te kopen. Dus nu had Sinterklaas geen geld meer. En zo worden er een paar verhaaltjes bijverzonnen om de intocht wat op te leuken.

Ik vind het altijd zo leuk om hier naar te kijken. Het is een gezellige traditie. En grappig dat er zoveel bekende Nederlanders aan mee willen helpen. Diewertje Blok die het presenteert, Eric van Muiswinkel als Hoofdpiet, en dit jaar zag ik zelfs Jan Marijnissen in een klein rolletje als veerpontschipper. Ik schiet altijd een beetje vol als ik hier naar kijk, als ik al die kindjes zo enthousiast en verwachtingsvol zie zingen. En zelfs de burgemeester die enthousiast met z’n ambtsketting om staat mee te zingen. Kan je je voorstellen dat Michael Bloomberg van New York zoiets zou doen? Heel grappig.

Ik heb geweldige herinneringen aan gezellige Sinterklaasavondjes. Die spanning vooraf. Opa en oma er altijd bij. En de buurman die keihard op onze deur bonsde en zorgde dat de zakken met cadeautjes voor de voordeur klaar stonden. Onze buurman had er trouwens ontzettende lol in om de pepernoten met een rotvaart de woonkamer in te keilen. Zo dat mijn opa eens een pepernoot keihard tegen hoofd aan kreeg en sindsdien ieder jaar op moment van het strooien met een kussen van de bank tegen z’n hoofd aanzat om zich te beschermen tegen de keiharde pepernoten. Mijn moeder zette altijd een pan warme chocomelk op de kachel en we hadden lekkere banketletter bij.

En later hebben we deze traditie voortgezet met Rebecca ook natuurlijk. Alleen moest ik op een gegeven moment wel uitleggen hoe Zwarte Piet ons huis binnenkwam terwijl we alleen maar centrale verwarming hadden. Maar gelukkig hadden we een bovenlichtje boven de deur. Dus toen heb ik maar verteld dat Zwarte Piet daar doorheen kon.

Toen Michael naar Nederland kwam moesten we hem vertellen over het Sinterklaasfeest, en dan besef je weer des te meer wat een bijzonder verhaal het is. En hoe ongeloofwaardig het geheel is, Michael heeft vanaf het begin het gehele Sinterklaasgebeuren omarmt. Hij zit met even veel enthousiasme naar de intocht te kijken. En heeft samen met Rebecca vele jaren zijn schoen naast de kachel gezet en geprobeerd Sinterklaas Kapoentje te zingen. En als wij later in de VS wonen wil Michael deze traditie zeker in ere houden. En dat is leuk!

Maar aanstaande week duiken we eerst weer in de Amerikaanse traditie want a.s. donderdag is Thanksgiving. Maar heel uitzonderlijk vieren we het dit jaar niet op de donderdag zelf maar op de zaterdag erna. Vrienden van ons zijn zo aardig om ons samen met een aantal kennissen van de kerk samen te vieren. En iedereen neemt wat mee. Dus komende week is het weer Turkeytime. We kijken er naar uit!