Chanel No. 5

Did you fart? Vroeg Michael mij gisteren terwijl wij beiden in de slaapkamer stonden. Nee zei ik. En daar ben ik eerlijk in. Als het wel zo zou zijn, zou ik zeggen. Maar ik stond dus op dat moment Chanel no. 5 op te spuiten. En het is dus nu al de tweede keer dat hij mij deze zelfde vraag stelde terwijl ik DE parfum der parfums sta op te spuiten. Lekker dan! Hiervoor zei hij altijd dat het één van zijn favoriete geuren was. En die van mij ook natuurlijk.

Nou heb ik weleens begrepen dat er in parfums ook muskus wordt verwerkt. En waar komt muskus vandaan? Oorspronkelijk kwam dat uit de klieren van een muskushert. Dus een dierlijke geur die wij als mensen blijkbaar zeer aantrekkelijk vinden. Nog steeds. Want het wordt tot op de dag van vandaag nog in synthetische vorm aan parfums toegevoegd. Nu hoop ik dat dat is wat Michael rook. De muskus, en hij associeerde dit met een ‘fart’. Of… Chanel no. 5 ruikt gewoon vreselijk goor bij mij. Maar dat idee heb ik niet. De grande dame Coco Chanel herself zei bij de lancering van No. 5: ‘that is what I was waiting for. A perfume like nothing else. A woman’s perfume, with the scent of a woman’.

Mooi gezegd, zolang je man natuurlijk niet aan een ‘fart’ denkt als je het parfum op doet. ‘the scent of a woman?  Ik hoop toch echt dat vrouwen van nature lekkerder ruiken. Nou laat ik de muskus maar de schuld geven. Zou het niet mooi zijn als de natuur voor ons had geregeld dat er bij iedere ‘fart’ een heerlijk aromatisch parfum zou worden verspreid? Hoewel dan krijg je weer: wat is heerlijk? Wat voor de één heerlijk is, dus bijvoorbeeld No. 5 is voor de ander een fart. Nee, dat werkt dus ook niet. Nou ik ga het nog één keer proberen. Als Michael nu weer no. 5 met een fart associeert, stap ik over naar wat anders. Suggesties?

We are having ‘circle’ voor dinner tonight

Afgelopen week vroeg Michael wat we die avond zouden eten. Ik vertelde hem ‘zuurkool’.  Hij kent veel Nederlandse woorden, dus dacht dat hij deze inmiddels ook wel kende. Hij vroeg: ‘wat? Circle? What is circle? Dus ik herhaalde het een beetje duidelijker ZUURKOOL. Sauerkraut! Oh ‘sauerkraut’? Why don’t you say ‘sauerkraut? Nou zei ik: omdat we het in het Nederlands het zuurkool noemen. Ik leg nog uit dat het een exacte vertaling van het woord ‘sauerkraut’  is.

Nou zei Michael: ik vind het belachelijk dat jullie er een nieuw woord voor hebben gemaakt. De hele wereld. (dat is dus voor Michael in dit geval De Verenigde Staten en Duitsland) spreken het uit als sauerkraut. Dus waarom hou je dat dan niet aan? Nou zei ik omdat er meer talen zijn, en wij hier in NEDERLAND, NEDERLANDS spreken. En dat dit anders is dan DUITS!. Daarom hebben hier ‘melk’ en geen ‘milch’. ‘worst’ en geen ‘wurst’. Maar wel ‘brot’ en ‘brood’.

Maar de Babylonische spraakverwarring hier in huis ging nog even door. Gisteren tussen Rebecca en Michael.

Rebecca vertelde dat ze ‘often borrows pens’ en dat ze er dan pas na een tijdje achterkomt dat zij dus onnadenkend op iemand anders zijn pen zit te kauwen. Die ze dan natuurlijk met een vies gezicht weer uit haar mond haalt. Logisch. Maar Michael kijkt aan niet begrijpend aan en vraagt. ‘But Rebecca, who has your size?’ My size?, vraagt ze. En dan begint ze keihard te lachen. Michael dacht dat ze geregeld ‘pants’ van iemand leende. Dus ze zegt: ‘ja wat dacht je? Dat ik iemand ‘pants’ leen en er ook nog op kauw?

Kijk en als wij nu al hier binnen ons gezin zulke Babylonische spraakverwarringen hebben over dagelijkse zaken, hoe moet het dan wel gaan tijdens een vergadering van de Verenigde Naties?

Nu even iets heel anders. Vanmiddag maakten we nog even een wandelingetje met z’n drieën naar de kinderboerderij in een voorzichtig voorjaarbelovend zonnetje. En iedere keer weer leuk om te zien dat diertjes kijken niet leeftijdsgebonden. Rebecca huppelt met haar 20 jaar nog met evenveel enthousiasme van de koe naar het varken, en van de konijnen naar de cavia’s. Natuurlijk heb ik Rebecca van baby af aan geleerd hoe om te gaan met dieren. Dat je een konijn of cavia voorzichtig vasthoudt, dat ze het beestje niet tegen de haren instrijkt.

Heel gewone dingen zou je zeggen. En toch zag ik vandaag weer – en dat is inmiddels de derde keer – dat kinderen dit blijkbaar niet altijd van hun ouders meekrijgen. Vorig jaar heb ik al eens een jongetje flink aangesproken die een schaap gewoon voor de lol stond te schoppen. Ik zei er wat van, en de moeder stond er bij en zei niets! Vanmiddag zag ik een meisje een cavia in een soort houten tunneltje waar ze onder kunnen kruipen in te pakken en dicht te drukken. Dus ik zei er wat van, en omdat ik dat kind niet vertrouwde bleef ik even staan. Toen zag ik dat ze niet echt zacht de cavia heen en weer aaide lekker tegen de haren in. En daarna pakte de cavia vrij hardhandig op. Boven haar hangt een bordje waar duidelijk op staat dat je de cavia’s wel mag aaien maar niet oppakken. Dus zei ik vriendelijk maar direct tegen dat meisje dat ze dus alleen maar zacht mocht aaien en niet oppakken. Het kind keek mij een beetje glazig aan... En ondertussen… was de moeder natuurlijk in geen velden of wegen te bekennen.

En dat kan ik dus niet uitstaan! Het leek namelijk dat het meisje waarschijnlijk een beetje langzaam was (laten we het zo stellen!). En als dat ze is, dan heeft ze zeker meer begeleiding van haar moeder nodig. Ik weet zeker dat als dat meisje het juiste wordt geleerd, ze dat echt wel op kan pikken. Terwijl we naderhand rond de kinderboerderij liepen zagen we als uitsmijter nog een jongetje hard hollend achter een moeder gans met een hele berg piepkleine kuikentjes. De moeder liep hard ‘gakkend’ (is dat het juiste woord’?) met baby’s naar de waterkant vluchten. Ik kon dat kind wel wat doen! Gelukkig riep in dit geval de vader de jongen wel tot orde. Ik zie dit niet als gewone baldadigheid. Dit gebeurt gewoon wanneer ouders de kinderen niet leren om respectvol met dieren om te gaan. Dus ouders leer je kinderen goed met dieren om te gaan! Zo!

Hebben jullie dat nu ook?

Ik gebruik zelden tot nooit een boodschappenlijstje, omdat ik meestal wel weet wat ik wil, en daar ook mee thuiskom. Maar ik heb wel een afwijking. Soms dan zie ik dat ik wat mee moet nemen wat ik niet zo vaak gebruik zoals bijvoorbeeld bouillonblokjes. Ik heb meestal verschillende soorten in huis: kip, groente en rundvlees. Maar als ik dan de laatste gebruik, sla ik het op in mijn boodschappenlijstje in mijn hoofd.

Dus de volgende keer in de supermarkt neem ik bouillonblokjes mee. Kijk en hier gaat het dus fout. Want dan weet ik opeens niet meer wat voor soort bouillonblokjes ik nodig heb, dus neem op goed geluk kip mee bijvoorbeeld. Tot ik er thuis achterkom, dat ik die nog wel heb, maar geen groente meer of zo. En dit gaat geregeld zo. Met als gevolg dat ik bouillonblokjes in huis heb voor de volgende twee jaar.

Maar dit doe ik dus ook geregeld met mosterd, augurken, mayonaise, blikjes tomatenpuree, flessen bakboter, wc papier of keukenrollen. Kijk met de verse dingen gaat het goed, het zijn gewoon de niet dagelijkse dingen. Dan denk ik: hadden we nou geen keukenrollen meer of wc papier? En dan neem ik maar op goed geluk wat mee. Het is inderdaad weleens voorgekomen dat er dus een keukenrol (of servetjes) in het toilet liggen of een wc rol in de keuken. Het is maar goed dat ik geen inkoper van een winkel ben geworden. Dat zal leuk zijn geweest. Maar ja, dan had ik wel gebruik van een lijstje moeten maken natuurlijk. Het probleem is ook dat wij geen lekkere bijkeuken, of zoals in het Engels een ‘utility-room’ hebben, (zo’n leuk woord in het Engels). Dan hadden een voorraadje kunnen aanleggen. Maar ik ben al blij dat ik de normale boodschappen kwijt kan in de keuken.

Michael heeft nu een ander werkschema. Hij is elke vrijdag vrij. En dus niet op woensdag, en dat is zooooo lekker. Ik ben woensdag vrij, dus dan is ‘s-morgens altijd gereserveerd voor wat schoonmaken. Ik ben niet zo’n Dora-de-binnenboel type maar ik doe mijn best. Dus woensdagavond ziet het er best Christelijk uit bij ons. Maar afgelopen vrijdag was Michael voor het eerst vrij en die zou wel even gaan schoonmaken, want het huis was ‘in a terrible mess’. Nou, ik hou hem zeker niet tegen. En Michael ging dus als een witte tornado door het huis.

Kijk en typisch man: hij heeft dus nu 1x keer heel goed schoongemaakt!!! 1x. En vanmorgen kreeg ik te horen dat ik een 'sloppy person' ben omdat ik toevallig snoepjes in een glazen schaal deed, waar hij een waxinelichtje in wilde doen. Kijk dat moet 'ie dus niet doen hè. Er gingen gelijk allerlei oorlogsverklaringen door mijn hoofd. Sloppy person? Omdat HIJ toevallig 1x heeft schoongemaakt? Moet niet gekker worden. Om om de vrede te bewaren, heb ik hem alleen even een dodelijke blik gegeven, waarna hij zei dat hij toch wel zo ongelooflijk trof met een vrouw als ik. Ha!

Maar ik moet zeggen. Hij heeft een prima job geleverd: Well done! Hij heeft zelfs de rommella in de keuken leeggemaakt.

Er liggen nu alleen maar rollen aluminiumfolie, bakpapier, huishoudfolie en vuilnis- en boterhamzakken in. Nou wat een zee van ruimte! En de la kan weer gewoon dicht, zonder een paar keer te moeten duwen, en herschikken. A.s. vrijdag is het kruidenkastje aan de beurt. Nou dat is ook geen overbodige luxe, want dat ziet er eerlijk gezegd niet uit. Waarom wordt de onderkant van potjes paprikapoeder, kerrie, kruiden, ketjap enz. zo ongelooflijk vies? Lekken ze continue? Er ligt nu een laagje van een soort ondefinieerbare kruidenmix op de bodem van het kastje. Ik kijk nu al uit naar een schoon wit kastje. Ik heb voor dit doel maar een flinke fles Cillit Bang gekocht, kan hij zich lekker mee uitleven.

Normaal gesproken heb ik altijd de neiging om dingen zelf te doen, maar hoe ouder, hoe wijzer zeggen ze weleens. Ik kom er langzaamaan achter dat het eigenlijk best lekker is als iemand anders ook wat doet. En daar komt bij dat ik nog steeds niet helemaal lekker ben na mijn laatste verkoudheid.

Sinds die astma heeft toegeslagen twee jaar geleden pik ik ieder virusje, bugje of wat het ook mag zijn, op. Waardeloos! Dus hoest ik alweer sinds zeker twee weken, voel me bij tijd en wijle een beetje misserabel, en heb nog steeds een snotneus. En vanaf afgelopen week had ik ineens enorme last van bijwerkingen van mijn onderhoudsmedicijn Seretide. Het is een welbekende bijwerking: hartkloppingen en onregelmatige hartslag en een ontzettend onrustig gevoel in je borst. Maar normaal gesproken gaat dat na een paar uurtjes over. Maar ik had het echt de hele dag door. Ik werd er gek van. Heel onrustig van binnen. Toen heb ik afgelopen woensdag de proef op de som genomen en tot 11 uur geen puf genomen, en er was niets aan de hand. Toen nam ik om 11 uur een puf, en ja hoor daar begon het weer. Dus nu heb ik andere medicijnen die minder van die bijwerkingen belooft. Ik ben heel benieuwd.