Idyllisch

Michael woonde de eerste jaren van zijn leven met zijn ouders in North Bergen, New Jersey. 

Totdat de buurt veranderde. Mensen trokken weg, en andere mensen kwamen ervoor terug. En de kwaliteit van wonen ging er niet mee vooruit. Toen besloten zijn ouders te verhuizen naar Lake Tranquility in NJ. 

Een heerlijk vrijstaand huis aan een mooie straat aan de achterzijde grenzend aan the lake. Stel je voor zo’n straat in zo’n typische Amerikaanse suburb met mooie vrijstaande huizen met keurig gemanicuurde voortuinen, waar je alle buren kent, waar de buurman op zaterdag zijn auto staat te wassen op de driveway, en de krantenjongen met een flinke swing de krant op de deurmat gooit.   

Michael kon zijn hele jeugd in volledige veiligheid op zijn fietsje rondcrossen, spelen bij vriendjes, heerlijke Italiaanse pasta eten bij de moeder van Al. In de winter wanneer het meer bevroren was, liep hij in het donker samen met een vriendje over het meer om snoep te kopen bij de convience store aan de andere kant van het meer. En hij vertelde mij: die stilte, op alleen het kraken van het ijs na in het donker.. is iets geweldigs. 

Zijn moeder had in de voortuin allemaal kleurrijke bloemen staan, waaronder tulpen (misschien wel een stiekumme ingeving van haar Nederlandse voorouders). Maar ook een geurend bedje van Lelietjes-van-Dalen. Die trouwens ook zo leuk gewoon ‘ Lily-of-the-valley’  heten in het Engels. In de achtertuin had ze een kleine moestuin met bonen, sla, bietjes, wortels, pompoenen, tomaten en noem maar op. Dus altijd was er verse groente.

Michael heeft zich, totdat hij naar Nederland kwam, nooit gerealiseerd wat een idyllische jeugd hij heeft doorgemaakt met alle ruimte om te spelen. Wat een verschil hier, zeker in het westen van het land. Ik ben zelf opgegroeid in een 4-kamerwoning op tweehoog met zijn vijven aan een drukke laan in Den Haag. Ik heb altijd een kamer gedeeld met m’n zus en als wij speelden, moest dat voorzichtig op de stoep gebeuren. Ik kan mij de autoloze zondagen in de jaren 70 nog vaag herinneren. En hoe rustig het toen was.

Die idyllische jeugd wordt naar mij idee nog zo mooi onderschreven met een prachtige herinnering die hij heeft aan zijn moeder. Zijn moeder zat nadat zij hem in bedje had ingestopt altijd nog in de woonkamer tv te kijken. Iedere avond was er een commercial op tv met een oproep aan ouders: ‘It’s 10 pm, do you know where your children are?’ En dan antwoordde zijn moeder vanuit de woonkamer: ‘ in bed, Thank God, in bed’ …