Op visite

Hebben jullie nog de beelden gezien van Rutte op visite in het Witte Huis? Ik vond het wel leuk om te zien. 

@ANP

Onze premier samen met de president van de Verenigde Staten. En ik heb begrepen dat ze inplaats van het geplande half uurtje, maar liefst 50 minuten met elkaar gebabbeld hebben. Nou toch wel een eer voor zo’n klein landje. 

En Obama beloofde zelfs binnen zijn presidentschap nog een bezoekje aan Nederland te brengen. Kijk, en als dat zover komt, wil ik op z’n minst een glimp van hem opvangen.

Jaren geleden, ik heb het opgezocht, dat moet in 1989 geweest zijn, heb ik een glimp kunnen opvangen van president Bush sr. en zijn vrouw Barbara. Ik werkte toen in het centrum van Den Haag, en hoorde dat hij een paar straten verder over de Mauritskade zou rijden. Dus ik er naar toe, en had een prachtig plekje vooraan, en even later reed hij voorbij, flink zwaaiend samen met Barbara. Dus ik hem ze zeker 4 seconden kunnen aanschouwen.

Michael en ik zijn grote fans van de serie the West Wing. 

Een fantastische serie. Met geweldige karakters erin. Martin Sheen komt zo overtuigend over als president. Je zou zo op hem stemmen. En al die andere figuren. CJ, Josh, Toby, Donna e.a. Geweldig allemaal. Dus eigenlijk toen ik vanmorgen in het nieuws die beelden zag van Mark Rutte met Obama in the Oval Office dacht ik nog. Ja die kamer ken ik wel. Die heb al zo vaak op tv gezien. Grappig dat je dus eigenlijk gewoon de realiteit met fictie in je gedachten vlecht.

Momenteel zijn Rebecca en ik voor de tweede keer weer helemaal in The Sopranos gedoken. Ook zo’n geweldige serie. Michael heeft wel iets weg van Tony Soprano. Maar dan zonder die hele mafia charade gelukkig. Maar een tijd geleden liep hij door de stad hier in Den Haag, en toen riep een jongen naar hem:  ‘hee, Tony Soprano’. Dus blijkbaar zien anderen het ook. 

Wat zo grappig is met de Sopranos is dat na een tijdje kijken, je de gedachtengang van Tony gaat begrijpen. Als dan iemand iets stoms doet in de serie, dan kunnen Rebecca en ik elkaar aankijken. Met ja, wat verwacht je?  Dat is stom, nou gebeurt er iets vreselijks met hem natuurlijk. Tja, wat wil je? 

Maar als we dat mafiawereldje weer een beetje zat zijn, kijken we ook wel naar iets luchtigers. Zoals bijvoorbeeld  bijna iedere avond De Wereld Draait Door. En vanavond ga ik zeker kijken, want Rebecca zit vanavond in het publiek. Ze gaat vanavond eerst naar DWDD en daarna naar Pauw en Witteman. Eens kijken of ik van haar ook een glimp op kan vangen.

The Day After

Hehe, we hebben het weer achter de rug. Het was ontzettend gezellig gisteravond met Thanksgiving. En al het eten was gelukkig weer helemaal geslaagd. De kalkoen was heerlijk. 

De vogel was deze keer zo’n vijf kilo en daar mochten we dus met z’n zessen van eten. Dus we hadden meeeer dan genoeg. Vanavond eten we leftovers. Beetje pompoensoep, cornbread, 

beetje kalkoen op broodjes, beetje cranberrie sauce en peertjes toe. Oh, en bij de koffie nog een stuk chocoladetaart. Niet slecht toch?  Maar ik ga vanmorgen eerst naar de kapper. Heerlijk even achteroverleunen na twee dagen keuken. Zie hier onze Thanksgiving tafel van gisteren.

Happy Thanksgiving!!

Voor alle Amerikanen en Nederamerikanen een Happy Thanksgiving toegewenst.

Dit jaar waren wij van plan om er niet zo’n grote happening van de maken als voorgaande jaren. Toen waren we in totaal met 10 man.

En dit jaar met 6 totaal. Michael en ik, Rebecca en Romeo (Rebecca’s vriendje), de moeder van Romeo en mijn moeder.

Een gezellig klein clubje. En eigenlijk is het de eerste Thanksgiving voor Romeo, zijn moeder en mijn moeder. Dus heb ik op internet nog even de oorsprong van Thanksgiving opgezocht, zodat ik dat vanavond kort kan uitleggen, en een mooi Thanksgiving gebed. 

Wij hebben altijd wel even een kort momentje waarin we daadwerkelijk even stil willen staan, en denken aan de dingen waar wij dit jaar dankbaar voor zijn. En dat zijn er veel. ‘count your blessings’. En als je dat doet, zie je altijd weer hoe gezegend je eigenlijk bent in de meeste gevallen. Het helpt echt als je eens diep in een poel van zelfmedelijden zit. En zitten we dat niet allemaal weleens?

Gisteren ben ik al begonnen met koken voor dit festijn. Ik heb gisteren al cranberrie sauce gemaakt. 

Supermakkelijk en altijd lekker. Ik heb stoofpeertjes klaargemaakt, en de pompoensoep. En vandaag heb ik een chocoladetaart gebakken, aardappels alvast gekookt die ik later kan roosteren, en de kalkoen is net de oven ingegaan.

Vorig jaar hadden we dus een beest van zo’n 10 kilo. Oh, mijn hemel wat een monster was dat. Het eerste uur in de oven zag je dan ook niets gebeuren. Geen teintje, niets!. Dat beest ging zo rond 1 uur de oven in en kwam er om 6 uur uit. Absoluut perfect! Niet droog, gewoon geweldig. De oven doe ik altijd net een tandje lager dan staat aangegeven, en ieder half uur, bedruipen we het beest weer. 

net in de oven, met stokjes, waar ik een knip in de huid had gemaakt.

 En wat ik ook doe, is iets heel smerigs als je het ziet. Ik maak de huid los van het vlees, en kruip er met mijn handen in, en wrijf zo het vlees met peper en zout in, daarna stop ik stukjes roomboter onder de huid, en sluit het weer. Het ziet er niet uit als ik er mee bezig ben, maar het resultaat is daar. Ik voel mij altijd net een chirurg of zo als ik er mee bezig ben. Ik roep naar Michael: ‘salt’ , ‘pepper’, ‘butter’ . En hij strooit het in mijn hand of geeft het aan. En tot nu toe heeft dit teamwork prachtige gebraden kalkoenen opgeleverd. Nu ik ben benieuwd hoe deze is. 

Vanavond maak ik een foto van het resultaat.

Een fijne avond allemaal.

Waarom net op dit moment?

Vanmorgen dacht ik even rustig een paar boodschapjes te kunnen doen in de Herenstraat in Rijswijk. Helemaaaal niet gedacht dat die Sinterklaas weleens langs zou kunnen komen. Maar toen ik net de Zeeman uitkwam hoorde ik de fanfare in de verte er al aan komen. Mooi moment om even wat fotootjes te schieten…. dacht ik… Dus zocht ik een strategisch punt op om de stoet op te wachten, en nam mijn eerste foto. En wat blijkt, ook de laatste van vandaag. Want de batterijtjes waren ineens leeg. Balen!

 Ik herinnerde mij ineens dat ik van de week mijn cameraatje uit mijn tas haalde, en hij aan stond. Dus wie weet voor hoe lang dat al was. De stoet was nog wel zo’n honderd meter verder, dus ik holde snel het Kruidvat binnen en vroeg hijgend om een paar batterijtjes. De goedkoopste vroeg ik nog. De goedkoopste die de verkoper zo snel zag kostten 4,49 euro!!! Ik dacht er verder niet bij na, kocht ze, holde naar buiten achter de stoet aan, scheurde de verpakking open en propte ze in mijn camera. En toen… gebeurde er niets.  Hij deed het niet. Niets! Balen. Wat bleek noou, ik had oplaadbare batterijen gekocht. Die nu nog leeg waren. Daarom waren ze ook zo duur natuurlijk.

Ondertussen zag ik schattige kindjes geschminkt en verkleed als hulp Zwarte Pietjes. De fanfare marcheerde vrolijk door, en al die ouders die meeliepen. En helaas kon ik het niet op de gevoelige plaat vastleggen. Maar neem het maar van mij aan. Het was geweldig, en zo schattig al die kindjes die zo vol verwachting, zenuwachtig daar rond liepen. 

Ik krijg daar altijd weer een brok in mijn keel van. Toevallig had ik het daar van de week met een paar collega’s over. Ik bekende dat ik altijd volschiet bij Sinterklaasoptochten en tijdens de kerstliederen in de nacht mis in de kerk. Ik zing het Glohohoriaaa in Excelcis Deo altijd met een snik in mijn stem.

En 1 van mijn collega’s zei meteen: ‘ik oooooook’ . En ik zei: ik heb het ook bij een groot koor dat staat te zingen. En een andere collega zei: ‘ik heb het bij een fanfare,  als er een fanfare langskomt, schiet ik vol’. En waar mijn collega’s en ik het  allemaal bij hebben is wanneer we ‘Amazing Grace’ horen. 

Ik kan er niets aan doen. Ik voel mij er een beetje ongemakkelijk bij omdat Amazing Grace in het Nederlands als ‘Waarheen leidt de weg’ door Mieke Telkamp gezongen werd. Jaar in jaar uit de nummer 1 van de begrafenis top 10. En nu ik er over nadenk, heb ik het stiekum bij meer smartlappen. Wat denk je van ‘We’ll meet again’ van Vera Lynn? Of ‘de glimlach van een kind’ van Willy Alberti? 

Ja, het is misschien een beetje beschamend, maar aan de andere kant.  Who cares! Dit zijn gewoon mijn geheime zwaktes. En heb jij ze stiekem ook, en durf je ze te delen?

It’s as cold as a witches breast

Weer 1 van Michael zijn moeder’s uitspraken. Het geeft wel goed de temperatuur hier van de afgelopen dagen aan. Afelopen maandag was het ijskoud en mistig hier, en ik was er nog helemaal niet op berekend. Ik kon geen handschoenen vinden, en dacht dat ik nog geen muts op hoefde. Nou fout en fout. Ik had hartstikke koude oren en vingers. 

Dus keek ik halverwege de rit of ik nog wat in mijn fietstas had zitten. Ik laat er geregeld wat in liggen. Zo ligt m’n zwarte vestje er al maanden in, een touwtje en een leeg batterijtje van mijn achterlampje. Maar ik was dus op zoek naar iets warms, en waarachtig er zaten dus nog twee handschoenen erin. Maar wel twee verschillende, gelukkig wel een linker en een rechter. 

Nou en dat samen met een NY Yankees baseball pet, die ik altijd bij mij heb voor de buitjes, ging het ietsje beter. Hoewel een baseball pet niet echter voor warmere oren zorgt natuurlijk.

Het ministerie was ook nog niet helemaal op dit koudefront berekend. Het was maandag ijskoud op kantoor. Ik heb de hele dag met een sjaal rondgelopen. Dus de volgende dag trok ik een lekkere dikke trui aan. Natuurlijk hadden ze de boel ondertussen aardig opgestookt, dus was de trui weer ietsje te warm voor de dinsdag.

De laatste tijd wordt er wel gezegd dat we een enorm strenge winter hier kunnen verwachten. Een zogenaamde ‘horror winter’ . Afgelopen week deed Jan Mulder daar nog een beetje cynisch over tijdens ‘De Wereld Draait Door’. Maar toevallig las ik op een nieuwssite van rondom Seattle dat ook zij de mensen oproepen zich voor te bereiden voor een zogenaamde ‘LaNina’  winter. (zusje van El Nino, neem ik aan). 

Dus raden ze je aan om eten, dekens e.d. in de auto mee te nemen voor het geval dat je ergens door plotselinge sneeuwval eens een paar uur vast komt te zitten. Nu lijkt mij dat plotselinge, niet erg waarschijnlijk daar, gezien het feit dat ze daar zeer nauwkeurig het weer kunnen voorspellen. Ze weten nu bijvoorbeeld al dat het er op 19 november natte sneeuw gaat vallen.

Nou, in Nederland lukt dat nog niet zo goed. Zondagavond werd er nog gezegd dat het maandag mooi zonnig en helder zou zijn. Ik keek de volgende dag uit het raam en het zat potdicht. Hartstikke mistig. Dus tot we in de VS wonen, kijk ik gewoon iedere ochtend uit het raam, voel op het balkon even hoe koud het is, en vul mijn fietstas voor de zekerheid met wat extra warme kledingstukken. En o ja ik heb voor de charme toch maar even een nieuw paar handschoenen gekocht. Allebei dezelfde kleur.