 |
| Bron: Blankespoor fotografie |
Vanmorgen liep ik van de tramhalte op het Centraal Station door de overkapping van het Ministerie van VROM toen ik ineens verrast werd met luide muziek. Er bleek dus een heel orkest te staan op die tochtige koude plek. Uit de flyer die ik in mijn handen kreeg bleek dat het om een benefietconcert ging voor onze plaatselijke straatmuzikant Chuck Deely. Chuck komt oorspronkelijk uit Detroit.
En iedere ochtend zit hij onder die zelfde overkapping in weer en wind met zijn gitaar te zingen. En altijd weer valt mij op wat een fijne stem hij heeft. Een soort Neil Young stem. Dat rauwe nostalgische. Vaak vraag ik mij af hoe hij überhaupt nog gitaar kan spelen in die kou. Hij moet toch heel stijve vingers hebben?
Iedere middag zit hij in de Grote Marktstraat voor de Hema, en ook daar speelt hij weer aardig wat uurtjes weg. En dat waardeer ik. Hij is er echt elke dag! Nu kan je zien aan zijn ‘appearance’ dat zijn leven niet over rozen gegaan is.
Zijn gezicht is getekend door jarenlang drugsgebruik en het harde leven in weer en wind als een straatmuzikant. En ik denk dat het op een gegeven moment in je leven niet of nauwelijks meer mogelijk is om slechte gewoontes af te leren. En bij Chuck zie ik dat ook niet zo snel gebeuren. Maar ondertussen entertaint hij hele kuddes van ambtenaren en andere kantoorfiguren op heel plezierige muziek tijdens de tocht van het CS naar de kantoren in Den Haag. En dat mag hij van mij nog jaren blijven doen! En daarom vind ik dit concert van vanmorgen zo sympathiek. Goed voor het Residentieorkest, goed voor ons om naar te luisteren, en natuurlijk goed voor Chuck! Ik hoop dat je ons nog lang mag blijven entertainen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten