Vandaag is het Bevrijdingsdag en prachtig weer. Een heerlijk zonnetje en niet veel wind. Dus Rebecca, Michael en ik besloten om lekker op de fiets naar Clingendael te gaan. En wij vielen met onze neus in de boter, want de Japanse tuin was open.
De Japanse tuin is bekend over de hele wereld en is maar een paar weken per jaar geopend. Je ziet er ook veel Japanse toeristen. Nou vind ik dat toch weer apart. Waarom zou je de halve wereld overvliegen om een Japanse tuin te bewonderen? Hebben ze die niet in Japan? Of komen ze kijken of het wel Japans is? Hebben ze in Japan ook een Nederlandse tuin? Ik zou er niet gek van opkijken.
Maar de Japanse tuin is het wel het bezoek waard. Helaas waren nog niet alle knopjes uit door die belachelijk lange winter en nauwelijks voorjaar. Maar het is wel heel apart.
Alle bedden waar je op smalle paadjes, afgezet met halve bogen van bamboe doorheen loopt, zijn bedekt met een dik zacht tapijt van mos. Omdat het zo druk is, valt het niet mee om foto’s te maken waar geen andere mensen opstaan. Maar ik heb er wel een paar kunnen maken, met wat mensen in de achtergrond.
Daarna liepen wandelden we nog lekker even door het park. Keken weer naar wat hondjes die in en uit het water kwamen. Een hond genaamd Kees kwam een paar keer zijn bal brengen met z’n hoofd omhoog vragend of wij de bal wilde gooien. Zo lief, en hij bracht de bal elke keer weer keurig terug.
Na het wandelen zijn we even neergestreken op een veldje tussen de bloemen aan het water. Maar die velden rondom de vijver moet je wel delen met aardig wat luidruchtige ganzen. Wat een herrie maken die beesten zeg. Ze zijn enorm beschermend tegenover hun jongen, maar eigenlijk wel een beetje overdreven. Ze komen gerust heel stoer, blazend en al op je afkomen, als je nog keurig op het pad loopt. Maar ook onderling zijn ze niet echt gezellig. Eigenlijk zijn ze continue in staat van oorlog met elkaar. Ik zag het laatst al bij de kinderboerderij. Zelfde gedrag van die ganzen. Ik heb weleens gelezen dat boeren soms liever een gans op hun erf ter bescherming hadden in plaats van een hond. Nou daar kan ik mij wat bij voorstellen.
Na die rare ganzen lekker de ruzie zelf uit te laten vechten, hebben we nog een pitstop gemaakt op het Bevrijdingsfestival op het Malieveld. Heel gezellig druk. Allemaal lekkere luchten van hamburgers, falafel en patat. Maar wat een stofbende zeg. Omdat er op grote delen van het Malieveld geen gras meer ligt, stoof het droge zand overal op. Alle kindjes die er rondliepen zagen er ook allemaal stoffig uit. Maar het mocht de pret niet drukken. Al met al een heel plezierige Bevrijdingsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten