In het boekje The Undutchables staat het ook zo mooi beschreven. Een Nederlands verjaardagspartijtje, met de stoelen in een kringetje. En als je binnenkomt iedereen verwacht dat je een handje komt geven. En dat je iedereen feliciteert met de verjaardag van de jarige!!! Dat schijnt in de ogen van niet-Nederlanders heel raar over te komen.
Of bijvoorbeeld het feit dat de jarige gastvrouw zich de benen uit het lijf loopt om iedereen te bedienen. Belachelijk vindt hij dat. De lengte van de partijtjes is ook zoiets. Amerikanen houden van lekker snel. Lekker snel eten, en lekkere snelle feestjes. Twee uurtjes of zo en klaar zijn we. Maar in mijn familie trekken we er gerust een halve middag en een gedeelte van de avond voor uit. Lekker bijkletsen onder het genot van een gebakje, daarna een plakje worst, blokje kaas, toastje met filet Americain, je kent het wel. Daarom waardeer ik het zeer als hij mee gaat naar de verplichte nummers en zich door deze festiviteiten heen sleept. Wat hij bijvoorbeeld ook heel bijzonder vindt is dat gebak, wat volgens hem een dessert is, als eerste wordt geserveerd. Hij is er nu na al die jaren redelijk aan gewend. Het gekke is dat hij wel graag meegaat naar de verjaardagspartijtjes van mijn oom en tante, terwijl die toch ook even lang duren. Zal dat te maken hebben met het feit dat mijn oom zo’n gezellige Heineken beertender heeft staan, waar ze dan de rest van de middag naast kunnen blijven hangen? Ach weet je, dan wil ik wel de Bob zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten