Momenteel ben ik een boek aan het lezen ‘Grapes of Wrath’ van de grote John Steinbeck. Ooit heb ik ‘Of mice and men’ gelezen voor mijn Engelse verplichte boekenlijst op school, en het zou best eens kunnen dat ik ‘Of mice and men’ had gekozen omdat het niet zo’n dik boek was.
Niet dat ik niet van lezen hou. Ik ben gek op lezen. Ik lees altijd maar zoals het gaat op de middelbare school. Als je verplicht moet lezen, is het toch een ander verhaal. Zo kwam, door het lezen van dit boek weer naar boven borrelen dat ik gemeen gespeeld heb met het maken van de uittreksels. Ik had namelijk ook Oliver Twist van Dickens gelezen. En hoewel ik het een heel mooi boek vond, had ik ook enorme moeite met het maken van een uittreksel van dat boek. En toen heb ik het uittreksel van iemand gekregen. Iemand van een andere school, dus de leraar kon het niet herkennen. Dus ik heb echt valsgespeeld hiermee.
Maar om even terug te komen op John Steinbeck zijn boeken. Als je mij vraagt waar ‘Of mice and men’ over gaan, zou ik het je niet kunnen vertellen. Ik kan mij vaag iets herinneren over een enorme man, een beetje een dommekracht, die heel lief voor een klein muisje was. Dat is alles wat ik mij kan herinneren. Nu heb ik even Wikipedia erop nageslagen, en blijkt ook ‘Of mice and men’ te gaan over migrantenarbeiders die trokken van de ene plaats naar de andere in de jaren 30 tijdens de Great Depression.
 |
| Bron: Dust bowl weru.ksu.edu |
Halverwege de jaren '30 is er door enorme droogte en uitputting van het land een enorme stofwolk ontstaan die grote gedeelten van de Midwest bedolf onder een dikke laag stof en aarde. Niets wilde er meer groeien en vele boerengezinnen waren hierdoor genoodzaakt hun heil elders te zoeken.
California werd toen beschouwd als het land van melk en honing - eerder het land van sinaasappelen en druiven. In California kwamen ze plukkers te kort en dus adverteerden ze in andere staten om plukkers te werven. Maar blijkbaar hadden ze niet gerekend op een invasie van straatarme boeren die naar het Westen trokken. Mensen die hun schamele bezittingen op een krakkemikkige oude truck laadden, kinderen en grootouders erbij en een onzekere toekomst tegemoet gingen in California. En daar konden ze die grote stroom mensen niet aan. Dus aardig wat belandden er in tijdelijke kampen.
 |
| Bron: Okies.mtwsf.blogspot |
Onderweg was het ook niet makkelijk. Sommigen, bijvoorbeeld mensen uit Oklahoma, een staat zeer zwaar getroffen door de dust bowl, moesten zo’n 2000 miles afleggen om op de plaats van bestemming te komen. En dat in een overbeladen oude pick up truck. Menigeen heeft het ook niet gehaald.
In ‘Grapes of Wrath’ gaat opa onderweg dood. En hij zal niet de enige zijn geweest.
En de Californiërs waren ook niet zo blij met die stroom arme mensen. Er werden borden langs de kant van de weg gezet met ‘Okies go home!’. Wat een welkom hè na 2000 km in barre omstandigheden te hebben afgelegd.
 |
| Bron: Migrant Mother Wikipedia |
Deze foto is heel bekend. De fotografe Dorothea Lange noemde deze foto ‘Migrant mother’. De moeder was pas 32 toen Dorothea de foto van haar maakte. En dat gezicht van die moeder spreekt boekdelen. Armoede, zorgen, moeheid en pure wanhoop staat in dat gezicht geschreven. Hoe en met wat moet ik vanavond mijn kinderen voeden? Ik denk dat dat één van de ergste dingen is die je als moeder kan overkomen. En wat een sterke mensen moeten dat zijn geweest. Van deze vrouw heb ik kunnen lezen dat zij later wel goed terecht is gekomen gelukkig. Maar wat een weg hebben zij moeten afleggen.
Zoals je hebt kunnen lezen mag ik graag weleens mopperen over mijn fietstochten naar mijn werk in weer en wind die zo’n 15 minuten in beslag nemen….. Ha! Gut gut wat heb ik heb zwaar soms. Zulke verhalen als deze brengen het wel allemaal weer in perspectief. Soms heb ik ze nodig om weer te waarderen hoe makkelijk ik het eigenlijk heb en hoe gezegend ik ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten