Feed the birds and what have you got? Fat birds! Dat is wat de oude mr. Dawes zegt in een scene in de prachtige film Mary Poppins.
De kleine jongen Michael Banks wil met zijn gespaarde twopence voer voor de vogels kopen bij de arme mevrouw die aan de voet van de st. Paul’s cathedral zit. Maar de bankeigenaar, de baas van mr. Banks stelt voor dat hij het moet investeren in de bank. Een geweldige scene uit een geweldige film. Ik heb de film zo vaak samen met Rebecca gekeken. Toen Rebecca voor het eerst het liedje ‘feed the birds’ hoorde, zo mooi gezongen door een jonge Julie Andrews, kreeg ze tranen in haar ogen.
We zien geregeld nu dat er hele veldslagen worden gestreden op de balkonrand. En wat ik tot zover heb gezien, is het gewoon waar: de brutaalste heeft de halve wereld. De vogels die het meest ‘vreten’ en ik zeg dit expres, zijn de parkieten en de kauwen. Als zij aan komen vliegen, verdwijnen de schattige koolmeesjes en de spreeuwen snel van het balkon.
Ondertussen zijn we al door onze tweede grote vogelvoedselpakket heen. Michael zei van de week ook als dat de vogels ons ‘out of house and home’ eten. En daar komt nog bij dat ons hele balkon nu bedekt raakt onder een laag van zaadjes, schilletjes en vogelpoep.
Maar ondanks dat vind ik het nog steeds wel leuk, iedere keer als je uit het raam kijkt, zie je een vogel zitten. En die parkieten zijn voor niemand bang. Van de week vulde ik (voor de tweede keer) het huisje weer bij, en 1 parkiet zat gewoon zo’n metertje van mij vandaan te wachten tot ik klaar was met bijvullen. Slimme beestjes die groene jongens. Nou we moeten maar kijken, of we hiermee door moeten gaan. Als het van de week beter weer is, moet ik in ieder geval het balkon even goed schrobben, want dat het slordervossen zijn, dat staat vast.


Geen opmerkingen:
Een reactie posten