Plekken die ik zal missen: Clingendael

Gisterenochtend zijn we al vroeg een stuk gaan wandelen. Het zonnetje scheen flauwtjes, het was windstil, lekker fris en niet te koud. We gingen naar Clingendael. 1 van mijn meest favoriete parken hier in de buurt. Helaas was ik weer eens mijn camera vergeten, dus heb ik maar wat foto’s van het internet gepikt. Vroeger ging ik er al met mijn ouders naar toe, later met Rebecca toen ze klein was, en nu met Michael. 

Vlak na de ingang staat dit schattige kabouterhuisje, en er wonen echt mensen in. Het is echt een heel klein huisje. Ik vraag mij weleens wat voor meubels er in dat huisje staan.

Midden in het park staat het prachtige landhuis Clingendael. Vroeger woonde er nog een barones op het landgoed, mijn vader kan zich dat nog vaag herinneren. 

Vlakbij het huis liggen deze hondengrafjes. Triest maar ook mooi dat de dieren met zoveel respect een laatste rustplaats onder een oude boom in een mooi park hebben gekregen.

In het voorjaar is ook voor een beperkte tijd de Japanse tuin geopend. Ik ben er een paar keer geweest. Absoluut prachtig. Er komen bussen met touristen van de hele wereld op af. De tuin was nu nog dicht. Er zaten nog geen blaadjes aan de bomen natuurlijk. 

Jaren geleden zag ik nog heel veel eekhoorntjes in het park. En die waren zo tam, 1 klom er eens via mijn been omhoog om wat nootjes te eten die ik bij mij had. Heel schattig, maar de laatste jaren zie ik ze niet meer. Weet je wat ik trouwens zo verwarrend vind. Een eekhoorn in het Engels is een squirrel. Maar een eikel in het Engels is een acorn. Dat spreek dus het zelfde uit. Voor ons klinkt het dus heel raar, wanneer je zegt dat er ‘acorns’  uit de bomen vallen.

Helemaal achterin het park, tegen Wassenaar aan ligt een enorme bunker tussen de bomen. Als kind klom ik er altijd al op. We vonden het altijd heel spannend, en zat nog een gat in waar je in kon kijken. De rest van de bunker was al dichtgemetseld. Had er best weleens een kijkje in willen nemen.

Het hele park ligt eigenlijk bezaaid met bunkers. Overal tussen de bomen zie je van die halfbegroeide stukken grijs beton. Het landhuis schijnt in de 2e wereldoorlog ingenomen te zijn geweest door Seys Inquart. Dus er heeft zich daar aardig wat afgespeeld in het park. Een historische plek.

Wat ik ook nog nooit eerder in een ander park heb gezien, zijn de hoge wallen langs de sloten. Heel apart.

Tja, dit is absoluut een plek die ik zeker zal missen. Ik heb er fijne herinneringen aan. Honing halen bij de imker in het park, eikels en kastanjes rapen in de herfst. 

Hollandse tuin

Daar hebben we ooit nog eens iets raars meegemaakt. Op het veld voor het landhuis staan een paar gigantische kastanjebomen. En jaren geleden, ik was samen met Rebecca en mijn moeder, wilden wij graag wat kastanjes uit die bomen zien te krijgen. Helaas hingen ze te hoog, maar om ze eruit te krijgen, gooiden we een tak in de bladeren en takken en zo vielen de kastanjes eruit. Nu had iemand voor ons, dat zelfde trucje gebruikt, en samen met de kastanjes kwam er ook met een knal een dikke stronk uitvallen, zo bovenop mijn moeders hoofd. Ze trok meteen bleek weg, werd misselijk en moest meteen gaan zitten. Wat een klap was dat. Na weer bij te zijn gekomen, gingen we naar huis. En wat schetste onze verbazing. De volgende dag had ze een enorm blauw oog, en dat trok in de loop van de week via haar wang en kaaklijn weer weg. Verschrikkelijk! Ze heeft tot de dag van vandaag een klein deukje in haar hoofd,vlakbij de haargrens. Lekker dan! En dat voor een paar kastanjes.