Vanmorgen zijn we weer een stuk gaan wandelen. Nu had Michael eigenlijk geen zin. Maar hij heeft vaker geen zin om te wandelen, dus sleur ik hem gewoon mee. Eerst loopt hij dan wat te mopperen dat het ver is en zo, en altijd als we weer in de auto zitten voor de weg terug zegt hij: that was a very nice walk darling. Dus ik negeer het mopperen nu maar, of dreig met: ‘dan ga ik wel alleen’. En dat werkt altijd, want dat vindt hij ook niet leuk. Nee Michael is lief maar niet sportief, dat is 1 ding wat zeker is.
Omdat wij vanmorgen al vroeg op Scheveningen waren, zo rond 10.00 uur, was het nog lekker rustig. We hadden de auto vlak bij de Havenhoofden geparkeerd. Dat is trouwens in de winter gratis!!!, en zijn daarna richting de Pier gelopen. 
Ik heb wat foto’s onderweg gemaakt, en zowaar leverde dat een paar prachtige Ruysdaelachtige vergezichten op. Ik moet eerlijk zeggen dat als ik deze foto’s zou zien, en niet zou weten dat ze in Nederland gemaakt zijn, je het zou kunnen herkennen aan de lucht en het licht.
Het was op de heenweg best wel koud, en ik was mijn handschoenen vergeten, maar diepweggestopt in mijn zakken ging het best. En toch zie je zelfs in de kou nog van die stoere surfers in de zee. Die stipjes zijn surfers. Brr ik moet er niet aan denken. Ze hebben dan wel zo’n pak aan, maar je handen, voeten en gezicht zijn toch blootgesteld aan de kou.
Op de boulevard zijn we bij de Big Bell nog een warme chocomel gaan drinken. Met slagroom natuurlijk. Heerlijk!
Op de terugweg heb ik nog een foto genomen van paviljoen Witte die op deze foto er bijna een beetje dreigend donker uitziet.
En hoe vind je de vuurtoren? Ik vind dit echt een heel aparte foto, met zo’n flauw zonnetje op de achtergrond.
Toen we thuiskwamen zag ik deze kleine jongen bij ons vogelhuisje op balkon zitten. Ja we wonen echt gewoon in Nederland en niet in de Tropen. Maar die parkieten schijnen het prima te doen hier in Nederland. Ik moest wel heel voorzichtig door de ramen heen een foto maken, want hij keek mij heel eigenwijs aan, en ik was bang dat hij wegvloog. Hij zat lekker te smikkelen van de zaadjes en het vet dat ik aan het vogelhuisje had gehangen. Dat voer had ik vorige week bij het Kruidvat gekocht.
Een heel winterpakket. Grappig was, dat Rebecca van de week vroeg, wat dat nou voor een winterpakket was. Zij dacht eerst dat het Franse kaasjes waren of zo met nootjes. Haha, goed dat ze het niet geprobeerd heeft op een toastje op zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten