Waar de blanke top der duinen schittert...….

Nou zo schitterend was het niet van de week in Meyendel, en dan ziet het er op de foto’s nog somberder uit dan in het echt.

Want eigenlijk was het heerlijk woensdag. Michael, Rebecca en ik gingen voor een wandeling door de duinen van Meyendel in Wassenaar. Een flauw zonnetje en geen wind. En vooral dat er geen wind was, vind ik heerlijk. 

Ik heb zo’n hekel aan wind. Niet aan een lekker briesje, maar hier in Den Haag staat er bijna altijd wind, en dat vind ik niet prettig.

Meyendel is ook een plek waar ik al menig voetstappen heb liggen. Ik ging met mijn ouders zeer geregeld voor een wandeling. Mijn ouders vonden altijd dat wij op zondag even moesten uitwaaien. Dus dan gingen we bijvoorbeeld naar Meyendel. 

Ze hebben ook nog steeds een pannenkoekenhuis, dus daar hebben we ook even wat gedronken na afloop. In het pannenkoekenhuis is in het midden een grote open haard. Ik kan mij herinneren dat daar vroeger dan altijd mensen in paardrijkleding zaten, die dan na afloop van een rit per paard door de duinen, rond het haardvuur nog een drankje dronken. Wat een leven he!

Michael wil wat afvallen dus dat was ook de reden voor de wandeling. Rebecca en ik vinden het altijd het leukst om kleine tussenpaadjes te nemen, en die gingen heuveltje op en heuveltje af. En dat was niet altijd even gemakkelijk voor my dear husband. 

Dus hijgend als een postpaard liep hij achter ons. Rebecca en ik zeiden nog tegen elkaar: ‘als we stil zijn, kunnen we misschien nog een vosje of een konijntje tegenkomen, of op z’n minst een paar leuke vogeltjes’. Maar toen wij een nogal hoge heuvel opklommen, kwam Michael al hijgend en zijn keelschrapend aanlopen. Een geluid dat niet onder deed van Bigfoot! He klonk enorm in die stille duinen. Nou mocht er toevallig een konijntje in buurt zijn geweest op dat moment, zal ‘ie de eerste tijd daar niet meer komen. Dus geen goed idée om Michael eens mee naar de Veluwe te nemen, om stiekem hertjes te bekijken of zo. 

Maar eerlijk is eerlijk, we hebben flink gewandeld tot aan het strand, en dat heeft hij goed volgehouden.

Vandaag is Michael jarig. Hiep hiep hoera! En omdat mijn oom Ed vandaag ook jarig is, gaan we de verjaardag daar vieren. Heel grappig om te zien dat je inderdaad gelijkenissen kan zien in het karakter. Ik heb het er weleens met mijn tante over gehad. En we herkennen wel aardig wat dingen in de mannen. Zou de stand van de sterren dan toch invloed kunnen hebben op iemands karakter? Ik begrijp dat niet, hoewel ik toch wel iemand soms typisch een Ram vind, of een Schorpioen. En zoals Michael Vissen. Heel bijzonder. Dus het is feest vandaag, en dat gaan we vieren. Proost!